تربیت

روز نیمه شعبان هم به پایان رسید تو جشنها و مراسما رنگ و بویی از حضور مولایم ندیدم هرچه بود گناه بود و گناه .امروز با دوستم صحبت می کردیم میگفتند بعضی از مردم غرب زده شدن دیگه حجاب براشون مهم نیست محرم نامحرمی در کار نیست با هم مثل خواهر و برادر شدن .خدا رو بوسیدن و گذاشتن تو تاقچه شاید روزی به دردشون بخوره .پول شده خدا بی حجابی با کلاسی .چکار کنم اقا جان گلایه  زیاد اینها رو میبینیم دیگر یادمان رفته عزیزی در انتظار  دعای ما برای ظهور است تا مشکلات خودمان را از بین ببرد ما از قوم یهود بدتریم انها برای امدن موسی چقدر گریه و زاری و دعا کردند اما ما…………………

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم

سالها منتظر سیصد و اندی مردانیم آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم

اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید به گمانم که بنا نیست یارش باشیم . . .

آدم دل تنگی ها شو با کی در میون بذاره با مادرو پدرش با همسرش .اگه  اینها کار داشتن  نرسیدن با کی باشیم ؟با کی صحبت کنیم ؟ خدایی اگر خدا نبود ما بنده ها از تنهایی دق کرده بودیم .درسته ادمهای زیادی اطراف ما زندگی می کنند اما ما با وجود انها گاهی اوقات احساس تنهایی می کنیم .اگر خدا نبود .اگر لطف و مهر بانی خدا نبود به کی پناه می بردیم به مردم به ادمها .امروز دوستم زنگ زد گفت با بچه کوچیکش نمی تونه بره حوزه بهم گفت چادرش رو از حوزه براش بگیرم .من هم که نمی تونستم برم حوزه زنگ زدم به یکی از بچه ها و گفتم بره بگیرش من می رم از دم خونشون می گیرمش . برگشت گفت دستم درد می کنه نمی تونم .حالا خدایی ما طلبه شدیم که چی درس بخونیم و بخونیم وبخونیم .فقط درس بخونیم .(کاری به دوستم ندارم که این کار رو برام انجام نداده از دستش عصبانی باشم  خدایی نه) به کجا برسیم اخر راه مدرک لیسانس می گیریم نهایتش برای ارشد بدون ازمون  وارد سطح سه میشیم.ایا نباید گره از کار بقیه برداریم .به داد دل بقیه برسیم .نمی گم درس نخونیم .یه روز یه حاج اقایی امد حوزه گفت بچه ها من درس می خوندم اما وقتی امتحان می دادم درست جواب نمی دادم نمره ام می بایست 20 میشد اما 16 می گرفتم .اما الان حوزه های خودمون رو نگاه کنیم بچه ها برای 25 صدم خودشون رو به اب و اتیش می زنند………….

چقدر غروب جمعه ها مون دلگیره .چقدر خوشی  هامون  دغدغه شده (وات ساپ و وایبر و لاین )اگه کسی بهمون یه چیزی گفت می خواهیم  حالشو بگیریم .قدیما رو یادتونه اگه می رفتیم با بچه محله هامون بازی می کردیم دغدغه نداشتیم . همه یه جور بودیم  به هم احترام می ذاشتیم ولی الان چه  جور شده .یادمه مامانم برام گوشواره خریده بود اون موقع دبستانی بودم .بابام نمی ذاشت بپوشمش .چون همسایمون وضع مالی خوبی نداشتن.بابام می گفت لاله میبینه ناراحت میشه دلش میشکنه . اما  تو این دوره زمونه همه به فکر ظاهر درست کردن هستن می خوان تو دید باشن تو چشم باشن دلربا باشن اگه نون شب نداشته باشن ولی ظاهر خوبی دارن .یادم یکی می گفت هر چی داری بخور ولی هر جور خواستن بپوش .دخترا نمی دونستن رژلب چیه کرم چیه الان بچه دبستانی با چه وضعی می ره بیرون مامانش انگار نه انگار باباش بهش افتخار هم می کنه ،اگه بچه بودیم یه طلبه رو می دیدیم چقدر دوست داشتیم با ما دوست بشه .الان بچه ها از ما فراری اند الان مردم از ما فراری اند .طلبه ها نشستیم دست گذاشتیم روی دست  امام زمان (عج) بیاد  چه کار خوبی کردیم که به ایشون بگیم ؟اگه پرسید چند نفر رو دوست خدا و ما اهلبیت کردین بگیم چند تا ؟اگه بگه چقدر روی افکارت کار کردی چی جواب بدیم ؟اگر پرسید چقدر دست بنده های خدا رو به خاطر خدا گرفتی (از لحاظ معنوی ) چی داریم بگیم ؟کجاییم به کجا میریم عاقبتمون چیه . الان بچه های حوزه ها خودشون با هم خوب نیستن چه برسه با مردم ………………